Podróż za jeden uśmiech.

26 dni.
Ponad 12 tysięcy przejechanych kilometrów.

Niemcy.

Czas spędzony z bliską osobą. Czas, który jest najcenniejszy. Bliskość drugiej osoby odczuwana przez całą dobę. 

Spojrzenia, rozmowy, trzymanie za dłonie. 

26 dni wspólnego podróżowania i spędzania czasu w aucie udowodniła mi, że nie ma rzeczy nieosiągalnych. 

"Niedasię" nie istnieje.

Próbowaliście kiedyś być z drugą osobą przez całą dobę i tak przez kilka dni albo tygodni? 

Ja byłam. Przez prawie cztery tygodnie.

Początkowo bałam się tego wyjazdu, ponieważ znaliśmy się z Sebastianem dość krótko i żadne z nas nie wiedziało jak to będzie. 

Jak będziemy sobie radzić w małym busiku? 

Czy to, co jest między nami się nie zepsuje? 

Czy nie znudzi nam się nasze towarzystwo?

O czym będziemy rozmawiać?

Korzystanie z ciasnych łazienek czy prysznica też nie było ułatwieniem.

Każde z tych pytań układało w mojej głowie przeróżne myśli, które szybko poszły w niepamięć. 

Uczyliśmy się siebie powoli każdego dnia.

I każdego dnia dowiadywaliśmy się o sobie nowych rzeczy.

I wcale nie mieliśmy siebie dość.

I choć całe dnie jazdy były naprawdę męczące...

Mimo, że nie mogliśmy zwiedzać, a tylko oglądać widoki zza szyby...

Choć było zimno, ponuro i tylko czasem świeciło słonko...

Mimo, że było ciasno daliśmy radę!

I było warto! Naprawdę warto.

To nowa przygoda, nowe doświadczenie, które udowadnia, że wszystko, co tylko chcemy jest realne jeśli mamy u boku odpowiednie osoby. 

Takie doświadczenia powodują, że Potwór zostaje gdzieś z tyłu. 

To nie on decyduje o moim życiu. 

Dziękuję za tę możliwość. 

Dziękuję za to, że jesteś. 

Niemcy. 18.10.2014r